W cieniu dębów, czyli dzieciaki z naszej paki – Supraśl 2012

Ach co to był za obóz…?! W samym sercu Parku Krajobrazowego Puszczy Knyszyńskiej położona jest miejscowość Supraśl, a w niej malowniczy, przepiękny ośrodek Pięć Dębów, w którym to w dniach 20-28 lipca 2012 r. odbył się organizowany przez region podlaski FAR obóz Aktywnej Rehabilitacji dla dzieci.

Już w momencie przybycia na miejsce zostaliśmy mile zaskoczeni niezwykle ciepłym powitaniem ze strony obsługi hotelu. Zakwaterowano nas w dwuosobowych pokojach wyposażonych w ręcznie wykonane meble z naturalnego, litego drewna, a na obiad zaserwowano danie, które poza fantastyczną formą podania, smakowało wprost wybornie. Tak zresztą było do ostatniego dnia. Szef kuchni przechodził sam siebie racząc nas coraz to smaczniejszymi posiłkami, nie zapominając o wręcz niebiańskich deserach, które były prawdziwym rajem dla naszych podniebień. Ale dość już o tym.

Choć można by mówić jeszcze bardzo długo o zaletach kuchni i uroku samego miejsca, to tak naprawdę o wyjątkowości tegorocznego obozu zadecydowali jego uczestnicy, którzy stawili się punktualnie w ośrodku, nie bez obaw, ale z ogromnym zapałem i chęcią do pracy nad własną samodzielnością. Była to grupa ośmiorga uśmiechniętych dzieciaków w składzie pięciu dzielnych chłopców i trzech prześlicznych księżniczek.
I zaczęło się…zaraz po poobiednim leżakowaniu wzięliśmy się ostro do roboty. Zaczęliśmy od wspólnego spaceru dzieci wraz ze swoimi opiekunami, po terenie ośrodka, aby dokładnie zapoznać się z nim i jego okolicą oraz zorientować się, gdzie będą organizowane wszelkie zajęcia i treningi. Jak się okazało wspomniany spacer przyczynił się do błyskawicznego przełamania lodów i już na wieczornej imprezie integracyjnej wszyscy razem oddaliśmy się fantastycznej zabawie w rytm gorących dźwięków muzyki, wydobywających się z głośników. I gdyby nie fakt, iż część z nas musiała pokonać bardzo długą drogę, aby dostać się do Supraśla, i że od następnego dnia zaczyna się właściwy cykl treningowy, moglibyśmy bawić się bez końca.

Następnego dnia wszyscy bez grymasu wstaliśmy o godz. 7:30 i po porannej toalecie udaliśmy się na śniadanie, a zaraz po tym na pierwszy trening przy akompaniamencie ptasich koncertów. W sumie w ciągu każdego dnia mieliśmy trzy półtoragodzinne treningi, w skład których wchodziły naprzemiennie: technika jazdy, trening ogólnokondycyjny, boccia oraz łuki. Nie zabrakło też samoobsługi i oczywiście innych ciekawych zajęć w postaci gier i zabaw oraz mnóstwa dodatkowych atrakcji jak wycieczka do Silvarium czy wypad do kina, chrzest obozowy, ognisko z pieczeniem kiełbasek, zwiedzanie Muzeum Ikon, minimaraton, sztafeta rodzinna i wiele innych, wszak nie samym chlebem (czyt. treningiem) człowiek żyje. Każdy dzień był tak zaplanowany, iż nie było w nim ani chwili na nudę.

Niestety wszystko co dobre szybko się kończy i zanim się obejrzeliśmy przyszedł ostatni dzień naszego pobytu na obozie. Postanowiliśmy uczcić go urządzając pożegnalną dyskotekę, w trakcie której otrzymaliśmy pamiątkowe dyplomy. Rzecz jasna podczas ich wręczania nie zabrakło łez, ale cóż w tym dziwnego? Były to przecież naprawdę wyjątkowe dni, spędzone w cudownej, rodzinnej atmosferze przy akompaniamencie: na na , na na  … Anka ;-)

Instruktorzy FAR