Zakończenie Fundacyjnych potyczek z Erosem - czas na podsumowanie

Świadomość swoich kompetencji to jedno, a pokora wobec faktu, że wielu rzeczy trzeba się jeszcze nauczyć, to druga strona postawy każdego, kto pracuje dla innego człowieka. Dlatego mogliśmy zdobyć szereg cennych informacji dotyczących nie tylko seksualności, ale również całości problematyki związanej z urazem rdzenia kręgowego i jego następstwami. W wystąpieniach prelegentów biorących udział w szkoleniu odnaleźć mogliśmy informacje odnoszące się do konieczności diagnostyki zaburzeń seksualnych, traktowania zdrowia seksualnego jako części naszej ogólnej kondycji zdrowotnej, stosowania konkretnych zabiegów rehabilitacyjnych poprawiających sprawność seksualną, czy w końcu pomysłu na stworzenie modelu rehabilitacji seksualnej, będącej częścią procesu usprawniania i aktywizowania osób po URK. Wypracowanie takiego modelu będzie możliwe tylko przy aktywnym udziale wszystkich stron, a więc samego pacjenta, personelu medycznego oraz parnterki/partnera, a także szerzej rozumianego otoczenia społecznego, w którym funkcjonuje osoba niepełnosprawna.
To, czego mogliśmy się dowiedzieć w trakcie naszych spotkań, wykraczało poza problematykę seksualności osób po URK. Usłyszeliśmy czym kieruje się neurochirurg podejmujący decyzję o operacji pacjenta po URK i czy rzeczywiście najważniejsze znaczenie ma to, by taka operacja odbyła się jak najszybciej. Prelegenci jednomyślnie potwierdzili eksperymentalny charakter metod regeneracji rdzenia kręgowego. Ich skuteczność nie została dotychczas potwierdzona w wiarygodny sposób i dalej największe znaczenie ma codzienna praca nad swoją sprawnością i samodzielnością.
Partnerska atmosfera szkolenia nie wykluczała żywiołowych sporów i polemik, podczas których doświadczyliśmy, jak trudnym wyzwaniem dla każdego jest przekazywanie obiektywnej wiedzy i uwolnienie się od własnych przekonań i przeżyć. Tylko taka postawa gwarantuje skuteczność podejmowanych przez nas działań. Różnice zdań dotyczyły różnych kwestii, m.in. treści, które powinno się przekazywać osobom po URK i wyboru odpowiedniego czasu na rozmowę o seksualności, czy granicy własnej prywatności i tego, czy dobrze jest opowiadać o samym sobie, oraz jakie to może mieć konsekwencje.
Podsumowując, warto wyrazić myśl, że poza wspieraniem uczestników programu FAR w ich dążeniu do samodzielności i życiowej aktywności, równie ważne jest edukowanie świata medycznego w zakresie problematyki związanej z różnymi aspektami funkcjonowania osób po URK, w tym również seksualności. Z pewnością naszymi sprzymierzeńcami w tym działaniu będą wszyscy prelegenci, którzy wnieśli swój wkład w ciekawy i wartościowy program szkolenia. Dziękujemy wszystkim za wspólnie spędzone chwile. Liczne deklaracje współpracy są dowodem na to, że wiele pomysłów płynących z naszych spotkań znajdzie swoją kontynuację.