Odwiedziny na Mazurach

– Na dobry początek każdy dostał książkę do nauki żeglarstwa. Wspólnie wysłuchaliśmy krótkiego wykładu, po czym odważnie przeszliśmy do praktyki. – opowiada Monika Perzyna, organizatorka obozu. – Płynęliśmy na trzech łódkach, po pięć osób na każdej. Dwie z nich były bardziej sportowe, a trzecia turystyczna, nieco wolniejsza. Chłopcy ochrzcili ją pieszczotliwie „papuciem”. Zaprzeczyliśmy obiegowym opiniom o pechu nieodłącznie związanym z kobietą na pokładzie, bo na obozie było nas trzy i każda z nas rządziła na innej łódce – wszystkimi panami łącznie z kapitanem :-).

Trasa była dłuższa i bardziej urozmaicona niż w zeszłym roku. Każdego dnia niewielka flotylla FAR zatrzymywała się w innej przystani. W kolejności były to: Wilkasy, Ryn, Mikołajki Okartowo, Ruciane Nidy, Giżycko, Wilkasy. Wieczorami w częstym użyciu był przygotowany jeszcze przed poprzednim obozem „żeglarski” śpiewnik.

– W porcie w Mikołajkach dopadła nas bardzo gwałtowna burza. Na szczęście byliśmy już bezpiecznie przycumowani. Przeczekaliśmy „pogodowe humory” na lądzie i ani nam, ani naszym łodziom nic się nie stało. Inni nie mieli tyle szczęścia. Niektóre łódki miały podarte żagle, a nawet połamane maszty. Ten widok z pewnością będę długo pamiętać, tak samo jak przeprawę przez śluzę i „kapitańską” kolację na kei przygotowaną ostatniego wieczora przez naszych nieocenionych kapitanów. – kończy swoją relację Monika – Korzystając z okazji, dziękuję im serdecznie za naukę i opiekę.

Podczas „kapitańskiej” kolacji uczestnicy dostali dyplomy za odważną walkę z żywiołami, wytrwałość w obliczu spartańskich warunków i rzetelne opanowanie podstaw żeglarskiego fachu. Wszyscy wrócili do domu cali i zdrowi.

Zdjęcia z żeglarskiej wyprawy do obejrzenia w galerii, a także na forum, gdzie toczy się ożywiona dyskusja na temat mazurskiej przygody.