To co najtrudniej jest zrobić – wyjść ze swojej strefy komfortu i ruszyć dalej

---

Podczas gdy ktoś rozkoszował się kolejnym odcinkiem swojego ulubionego serialu ktoś inny w tym  czasie dawał z siebie wszystko by sprostać trudom Obozu Aktywnej Rehabilitacji w Zielonej Górze 17-29.07.2014. Minęło trochę czasu odkąd wszyscy rozjechali się do swych domów a mi jak zwykle po obozie pojawia się wiele refleksji.

Spośród wielu ofert obecnie kierowanych do osób niepełnosprawnych ruchowo jest też jedna, wyjątkowa. Swą unikalną formę zawdzięcza temu, że zajęcia prowadzą tam osoby, które od lat kilku bądź kilkunastu poruszają się na wózku inwalidzkim, tzw. Instruktorzy Aktywnej Rehabilitacji. Niestety nie każdy chce/może z tej propozycji zwanej Obozem Aktywnej rehabilitacji skorzystać. Ostatecznie jednak każdy kto już przyjedzie i zostanie do końca jest z niego zadowolony. Wynika to z tego, że tok zajęć pomimo ogólnie przyjętego planu jest dopasowany indywidualnie do uczestnika, jego potrzeb i możliwości. W głowach osób zastanawiających się czy jechać na obóz czy nie kotłują się różne myśli, pytania, wątpliwości. Postanowiłem je spisać i próbowałem na nie odpowiedzieć po swojemu, mam nadzieję, że się udało:

1. Czy sobie poradzę?
Odp. 1 Nie jest to obóz koncentracyjny gdzie w głodzie i chłodzie trzeba będzie męczyć się do upadłego by wykonać jakieś ciężkie zadanie. Nikt nikogo nie wywodzi samochodem z zawiązanymi oczami na miasto i każe samodzielnie wrócić. Na obozie ciężko być samotnym ze względu na fakt, iż wszechobecna kadra co chwila z troską pyta: „czy wszystko w porządku” albo „czy pomóc Ci w czymś”. Odpowiedź jest prosta. TAK PORADZISZ SOBIE! Być może okaże się, że jesteś sprawniejszy od innych uczestników.

2. Czy będzie tam ktoś kto będzie umiał mi pomóc?
Odp. 2 NO BA! Pewnie, że tak. Kadra Obozów Aktywnej Rehabilitacji to nie ludzie z łapanki ani nie daj Boże kryminaliści. Wykwalifikowani fizjoterapeuci z wieloletnim doświadczeniem zajmą się nie tylko pomocą przy ubieraniu się i asekuracją, doradzą też jak walczyć z przykurczami, jak wykonywać ćwiczenia w domu a gdy zaboli bark złagodzą ból przy użyciu technik terapii manualnej.

3. Jak ja sobie poradzę bez mojego łóżka rehabilitacyjnego?
Odp. 3 Właśnie na tym rzecz polega. Po to jest obóz żeby nauczyć się samodzielnie obracać w łóżku, umieć wstać z leżenia do siadu a następnie bez udziału innych wskoczyć na wózek, wejść w dzień aktywnie i być niezależnym. Ruch jest najważniejszy. Na łóżku rodem ze szpitala leżą ludzie, którzy są chorzy! Poruszanie się na wózku to nie choroba tylko sposób lokomocji dla osób o ograniczonej sprawności kończyn dolnych, który nie jest ściśle związany z ciągłym leżeniem. (Patrz niżej – plan dnia). Pomimo tego jeżeli, ktoś nie potrafi wykonać czynności samoobsługowych samodzielnie to oczywiście otrzyma niezbędną mu pomoc.

4. Jak wygląda plan dnia i o której jest pobudka?
Odp. 4 Pobudka? Gdy tylko uda Ci się odkleić jedną powiekę od drugiej już zaczyna się Twój trening na obozie. Zazwyczaj jest to w okolicach 7:00 rano. Osoby, które mają trudności w czynnościach samoobsługowych od wschodu słońca trenują ubieranie się i przemieszczanie pod doświadczonym okiem instruktora na wózku do pary z osobą chodzącą. W ten sposób można się nauczyć  ubierać spodnie, przesiadać itd. Pomimo, iż powyższe czynności wymagają sporo wysiłku to dopiero rozgrzewka bo w ciągu dnia czeka Cie jeszcze 5 treningów po 1,5 h. Część z nich o charakterze ruchowym a część intelektualnym. Szczegółowiej w odpowiedzi na następne pytanie. Plan dnia kończy się ciszą nocną od 22:00 kiedy uczestnicy po całym dniu zmagań z treningami udają się spać.

5. Jakie zajęcia są na obozie?
Odp. 5 Ogólnie można by to ująć tak, że na obozie uczestnik uczy się żyć z tym co już ma. Nabywa masę nowych umiejętności funkcjonalnych, przydatnych w życiu codziennym a wielokrotnie nawet niezbędnych podczas gdy jego sprawność fizyczna (siła, kondycja, gibkość) w zasadzie się nie zmienia.  Podczas obozu można nauczyć się jak sprawnie pokonywać bariery architektoniczne na wózku. Jest czas by nauczyć się ćwiczeń do samodzielnego wykonywania w domu. Oprócz tego są zajęcia z pływania, dyscyplin sportowych dla osób poruszających się na wózkach. Nie wszystkie zajęcia to zajęcia ruchowe. Jest też czas poświęcony na pogadanki gdzie uczestnicy mogą dowiedzieć się wielu potrzebnych rzeczy, min. na temat urologii, odleżyn a także aspektów prawnych dotyczących funkcjonowania osób niepełnosprawnych.

6. Ile kosztuje pobyt na Obozie AR?
Odp. 6 Odpowiedź jest krótka. Udział w obozie jest nieodpłatny gdyż całe przedsięwzięcie finansowane jest ze środków PFRON. To dodatkowy argument za tym, żeby skorzystać z tego wsparcia.

7. Ile trwa taki Obóz?
Odp. 7 Wszyscy mówią, że za krótko więc może coś w tym jest. W sumie całość to 10 dni a konkretnie to 8 dni treningowych. Obóz trwa na tyle długo żeby można było się nauczyć kilku nowych czynności i zobaczyć co dalej powinno się robić w przyszłości po powrocie do domu. Z kolei jest na tyle krótki, że da się go wytrzymać kondycyjnie. To co najważniejsze to pracować nad sobą po powrocie z obozu i wytrwale dążyć do samodzielności.

Dziękuję wszystkim tym, którzy pomimo dużych wątpliwości zdecydowali się na udział w obozie AR w Zielonej Górze. Z relacji wiem, że nie żałujecie. Najtrudniejsze już za Wami. Teraz już tylko do przodu :)

Pozdrawiam
W.