Góra Kamieńsk…

---

Czy wiecie, co się tam działo w niedzielę, 25 sierpnia? 386 m n.p.m, 3000 metrów trasy i ponad 50 zawodników, wózkowiczów, którzy postanowili… wjechać na szczyt.



Pozwólcie, że podzielę się kilkoma wrażeniami, które od wczoraj mi towarzyszą. Nie będę pisała o szczegółach organizacyjnych, to mogliście przeczytać (i obejrzeć) we wcześniej umieszczanych informacjach. Będę pisała o odczuciach.

Od początku imprezie towarzyszyła niezwykła, niepowtarzalna atmosfera życzliwości. Mnie osobiście w szczególny sposób uderzyła radość; to było uczucie niemal wszechobecne, przebijające z najbardziej nawet zmęczonych twarzy. Działo się bowiem coś wyjątkowego, jedynego w swoim rodzaju: pełnosprawni sportowcy, niepełnosprawni zawodnicy, osoby kibicujące, mieszkańcy, ratownicy, media - wszyscy byli po prostu RAZEM. Cieszyli się sobą wzajemnie i chcieli sobie wzajemnie pomagać.

Byłam wzruszona, kiedy słuchałam rozmów prowadzonych w czasie podjazdu, rozmów o rzeczach drobnych ale też o najważniejszych w życiu – myślę, że w minioną niedzielę narodziło się wiele przyjaźni. Byłam też do głębi poruszona, widząc reakcję pełnosprawnych sportowców na determinację, hart ducha i wytrwałość naszych zawodników. To nie była łatwa trasa. Kiedy z Anią Krajkowską, z którą na miejscu realizowałyśmy materiał (już niedługo pokażemy) rozmawiałyśmy o stopniu trudności stoku, doszłyśmy do wniosku, że żadna z nas nie wjechałaby tam ani na wózku ani nawet na rowerze… Nasi Beneficjenci wjechali.

Marek bez żadnej asysty. Śliczna dziewczynka opalona na złoto-morelowy brąz także wjechała sama. Na górze pokazywała dumnej i uszczęśliwionej mamie piękny złoty medal. Tomek halsując z determinacją i dumą – fantastyczny pokaz silnej woli. Monika – z uśmiechem. Wysportowany Mateusz, na hand-bike’u, omawiał przydatność trasy pod kątem treningu.

Kochani! Nawet nie wiecie, jak inspirującym wzorcem jesteście dla innych osób na wózkach ale także dla nas, Waszych pełnosprawnych kolegów i koleżanek. Jesteście wspaniali. Dziękujemy.

Przyglądałam się także osobom asystującym. Omawiając wejście poprzedniego wieczoru rozpatrywaliśmy różne scenariusze, analizowaliśmy, kto może potrzebować więcej pomocy, kto nie będzie jej chciał. Nie wiedzieliśmy, ile osób będzie mogło wspomóc pełnosprawną kadrę, w razie, gdyby zaistniała taka potrzeba. Na miejscu niespodzianka: byliśmy zaskoczeni tłumem (tak, tłumem) osób chętnych do pomocy i asystowania. W akcję bardzo zaangażowały się środowiska sportowe Kleszczowa i Bełchatowa, władze miasta, firmy i osoby prywatne.

Kiedy odjeżdżaliśmy zauważyłam, że coś się zmieniło: ludzi na trasie machali do nas, pozdrawiali, w końcu wracałyśmy z NASZEJ WSPÓLNEJ akcji; zdobycie Góry Kamieńsk było ważne ale chyba znacznie ważniejsze było zdobycie ludzi – ich chęci działania i zaangażowania, bycia razem. Dla mnie to istota integracji.

Iwona Plater

PS. Warto dodać, że imprezie towarzyszyło duże zainteresowanie mediów:  Polsat na żywo, TVN, TVP, stacje radiowe, portale internetowe.  Wiemy, że było warto :)