Kolejna wyprawa po samodzielność

Kraków 01-06.12.2012

Początki były nieśmiałe. Z obawami przybyli na stacje, a za nimi rodzice z torbami. Najpierw powoli jak żółw ociężale ruszyła maszyna po szynach ospale (oczywiście zaraz po tym jak wsiedliśmy do wagonów). Siedząc w pociągu pozbywszy sie rodziców ruszyliśmy powoli w świat przygody.

I się zaczęło. Młodzież zaskakiwała na każdym kroku swych opiekunów. Nikt z nich nie był przygotowany na taki szok! Gdy już kadra szczeki pozbierała z podłogi wszyscy razem  dotarli do Krakowa.

Pierwsze schody zaczęły sie od treningu Kamyka i tak poznaliśmy nowe mięśnie swego ciała. Dalej modelowane były nie tylko figury ale też umysły. Bartek odkrył w sobie talent trenera personalnego zaś pod okiem Agnieszki upiększaliśmy naszą powierzchowność.

Całą ekipą wyrwaliśmy sie też do centrum, oczywiście handlowego, co w nim kupiliśmy niech pozostanie tajemnica. Ważne że portfele wytrzymały i wracaliśmy nie do końca zrujnowani. Trzeba było jednak od stresować się po zakupach dlatego na kręglach wymietliśmy tak, że nawet maszyna zbierająca nie dała rady.

Być w Krakowie i nie odwiedzić Smoka? Niewybaczalne. Dlatego kolejnego dnia postanowiliśmy liznąć trochę kultury. Polecamy Podziemia Krakowa, a w szczególności zielona gadzinę :-) - Smoka.

W nienagannym stroju, po wieczornych metamorfozach z Agnieszką i Asią piękne kobiety: Ola, Julia, Ania i Klaudia oraz towarzyszący im amanci: Piotrek, Konrad, Adrian i Kacper pod okiem kadry spędzili kulturalnie czas w teatrze, na obiedzie w restauracji, a na koniec podziwialiśmy Kraków nocą.

Przez ten tydzień każdy znalazł dla siebie coś fajnego. Okazuje się że gotowanie, przebieranki, spacery, dyskoteka i handbike to rzecz dla wszystkich osiągalne bez względu na płeć, wiek i sprawność.

Co dobre szybko się kończy. Tym razem pociąg był punktualny więc trzeba było śpieszyć się z torbami, a nie było rodziców – tragarzy.

Na koniec słowo od kadry:  

Nastolatki! Idźcie w świat dzielnie i samodzielnie zawsze odważnie.

Przetrwaliście obóz z Nami, dotarliście do pociągu i wróciliście cało i zdrowo do domów.

Bez niczyjej pomocy. Teraz nic już was nie zatrzyma.

Powodzenia.

PS. Tak na prawdę co się tam działo nie da się opisać dlatego obejrzyjcie piękne zdjęcia Manuela w galerii. Aż łezka się w oku kręci.

Pozdrawiamy wszystkich
Kadra.