Listopadowy obóz to już wspomnienie

---

Spała przywitała nas piękną jesienną pogodą co nastawiło nas pozytywnie do działania mimo, że obóz miał być specyficzny. Specyfika obozu polegała na tym, iż gros osób po URK, które w nim uczestniczyły, była w wieku bardzo dojrzałym, co dla młodej w większości kadry było sporym wyzwaniem.
Tak jak myśleliśmy nie było łatwo. Grupa szybko się męczyła. Nie wszyscy uczestnicy nadążali za programem, więc w pewnych momentach musieliśmy zwolnić tempo. Instruktorzy oraz kadra serwisu dwoili się i troili, by zrealizować wcześniej przygotowany program.
Udało się to osiągnąć mimo, że czasami było „bardzo gorąco”. Po raz kolejny okazało się, że osoby, których wysokość uszkodzenia rdzenia powinna świadczyć o ich małych możliwościach fizycznych, najbardziej skorzystały z obozu. Ich siła, upór, ambicja i chęć do walki o samodzielność mobilizowała do pracy osoby bardziej sprawne, a przy okazji bardziej leniwe.
Czy „nauka poszła w las” miało się niebawem sprawdzić podczas wyjścia do miasta. Utrudnieniem miał być remont dróg i chodników, jaki aktualnie jest przeprowadzany w Spale. Sprawdzian został oceniony przez kadrę w miarę dobrze, choć dużo jeszcze trzeba będzie potu wylać na zajęciach by było bardzo dobrze.
Drugim takim sprawdzianem był minimaraton, który od samego początku budził wiele kontrowersji wśród naszych uczestników. W końcu udało nam się ich przekonać i wystartowali wszyscy wraz ze szkolącym się równolegle personelem medycznym.
Dzień sportu był ostatecznym sprawdzianem i podsumowaniem umiejętności posiadanych oraz nabytych w czasie obozu przez naszych podopiecznych. Wszyscy spisali się na medal i mamy nadzieję, że dali z siebie wszystko.
Na pewno uczestnicy dali z siebie wszystko podczas pożegnalnego wieczoru, gdzie były momenty i melancholijne i humorystyczne. Były tańce, śpiewy, zabawy, a my tam byliśmy soki i herbatkę piliśmy…

Do zobaczenia ponownie
Kadra

Dyskusja
Galeria